Met het geld van de actie Help Oekraïne NU! is een tweede ambulance gekocht die deze week is afgeleverd in de stad Cherson. Verslaggever Patrick van ’t Haar bracht de ambulance naar de stad, samen met twee vrijwilligers uit Irpin.
Boem! Boem! Boem! Een paar keiharde klappen klinken op het moment dat we in Cherson aankomen en uitstappen bij een centrum voor humanitaire hulp. De Oekraïense artillerie schiet op Russische doen aan de andere kant van de rivier de Dnipro, hemelsbreed een paar kilometer verderop. ,,Uitgaand vuur, geen zorgen”, meldt Mykola, die betrokken is bij de humanitaire hulpverlening in de stad en omgeving. ,,Dit gebeurt dagelijks, over en weer.”
Om veiligheidsredenen wil Mykola niet met zijn volledige naam in de krant en online. Ook de naam van het centrum mag niet worden genoemd. ,,Andere plekken van waaruit hulp wordt verleend, zijn al beschoten.”
Lege straten
Het valt op dat het rustig is op straat, er rijden weinig auto’s en ook het aantal mensen in het centrum lijkt gering voor een stad met bijna driehonderdduizend inwoners.
,,Na de bevrijding in november begonnen de dagelijkse beschietingen van de stad en de provincie. Veel mensen zijn daarom na de bevrijding gevlucht. Tijdens de bezetting was dat bijna onmogelijk.”
In de stad is er volgens Mykola op dit moment voldoende eten en drinken. Ook is er werk genoeg voor de achterblijvers. Anders is dat in de dorpen in de regio rond Cherson. ,,Hele dorpen zijn praktisch verwoest tijdens de gevechten vorig najaar en nu aangewezen op humanitaire hulp. Want ook al zijn de huizen kapot of beschadigd, er wonen nog steeds mensen. We brengen daar voedsel en delen brood uit.”
Het hulpcentrum van Mykola is ook de plaats waar een vertegenwoordiger van de 126ste brigade van de Territoriale Verdediging ons ophaalt voor de overdracht van de ambulance. Die vindt plaats bij een verwoest winkelcentrum aan de rand van de stad. Twee militairen en een legerkapelaan wachten ons op. Legerkapelaan ‘Mike’ legt uit dat ambulances voor de Russische troepen een belangrijk doelwit zijn. ,,Op 17 maart is de ambulance van onze eenheid verwoest.”
Hoe en waar de ambulance wordt ingezet, kan ‘Mike’ niet zeggen. ,,Dat is militaire informatie.” Maar, zo vertelt hij, zowel militaire als civiele slachtoffers van beschietingen worden er mee vervoerd naar ziekenhuizen.
Als geestelijke mocht ‘Mike’ bij het uitbreken van de oorlog het land uit, samen met zijn gezin, maar na een paar dagen besloot hij terug te gaan en zich als legerkapelaan bij de Territoriale Verdediging aan te sluiten. ,,Het is geen gevechtsfunctie, ik ben er voor jongens zoals zij”, zegt hij wijzend op de twee militairen die met hem mee zijn gekomen. Jongens van amper 20 jaar oud.
In plaats van vragen te beantwoorden, toont ‘Mike’ zich meer een vragensteller. Hij wil weten hoe er in Nederland over de oorlog wordt gedacht, hij is benieuwd naar de steun van het Westen en vraagt hoe ik de toekomst zie. Als ik zeg ,,als Oekraïne wint’’, corrigeert hij. ,,Het is niet of Oekraïne wint, maar wanneer!”
Veel tijd om te praten is er niet, Russische drones kunnen de ambulance waarnemen en beschieten. En dus bedankt ‘Mike’ de donateurs nogmaals. Hij stapt in en rijdt met hoge snelheid weg, geëscorteerd door twee militaire voertuigen.
Die middag beschoot de Russische artillerie een ziekenhuis met tweehonderd patiënten in Cherson. Daarbij vielen geen slachtoffers, wel raakte het ziekenhuis beschadigd, meldden de autoriteiten in Cherson op sociale media.